"Nerden başımıza geldi bu çocuk olamama işi" öfkesi ve hayal kırıklığının ilk şokunu atlattıktan sonra sıra "ne yapmalıyız?"a geliyor...
Doktora gitsek mi gitmesek mi? Hangi doktora gitsek, hangi hastaneye başvursak? Ya eş dost sor soruştur... Ya da sır gibi sakla kimseye duyurmadan gizli derdine gizlice çare ara...
Bu kabus yavaş yavaş kabullenilmeye başlanmak üzereyken bir gün müjdeli haber geliyor. "Gebelik testi pozitif!" Ve gebelik başlıyor... Geçmiş olsun! En şanslı grup... Az kalsın "çocuğumuz olmayacak mı?" depresyonuna girilecekti...
Olmadı, ilk doktora gidildi... Doktor baktı, en temel soruları sordu, en temel tetkikleri istedi, ve en kolay tedavilere başladı. En şanslılara yakın ikinci şanslı grup. Gözünüz aydın! İyi ki o doktora gitmişsiniz. Ne iyi doktor... O da mutlu, siz de...
Yok bu doktordan sonuç alamadık, bir şey anlamadı zaten. Bir başkasını duyduk, bu çok iyi bir doktormuş. Hadi ona gidelim. Ya "gözünüz aydın!", ya "bu da bir şey anlamadı".
Sonuçta yola çıkan çiftlerin az ya da çok bir kısmı gebeliklere kavuştular. Onların işi bitti...
Gelelim geri kalanlara... Olmadıysa küsüp bu işten bıkıp uğraşmayı, hatta konusunu etmeyi bile bırakmak bir yol... Zaman zaman dert depreşir, kendilerinde yeniden güç bulurlarsa yeniden değişik doktorlara devam.
Ama, artık güvensizlik, ümitsizlik, belirsizlik gittikçe huzur bırakmıyor. "Bu doktorlara neler döktük!, Bizi oyaladılar..."
"Galiba bize tüp-bebek lazım." dendiğinde bir Tüp-Bebek Merkezine başvuruluyor.
Bazen hikaye bu kadar uzun değil. Yaş biraz ileri gibiyse, çiftin bu konudaki arzuları fazlaysa ve imkanları da izin veriyorsa "bir an önce gebelik" diye de gelinebiliyor.
Eee... Hoş geldiniz! Nedir bu "Tüp-Bebek"? Mucize mi? Her derde deva mı? Bir sürü yüzü gülen var ama, bir sürü de uğraşıp boş dönen var, sadece para tuzağı mı?
Nedir bu "Tüp-Bebek"?