Olmadı. Gebelik olmadı... Yenildik!
Önce derin bir üzüntü, hayal kırıklığı...
Sonra kızgınlık, öfke aşaması...
Sonra suçlama, suçlu arama... Kendini suçlama, eşini suçlama, doktoru suçlama, o merkezi tavsiye edeni suçlama...
Sonra bitmek bilmeyen sorular... Neden olmadı? Neden? Neden gebelik tutmadı? Ben mi yanlış bir şey yaptım? Doktorum mu bir şeyi atladı? Bir şey gözden mi kaçtı? İhmal mi var?
Uzar, gider...
Gebelik oldu ama, kanda gebelik testi beklenen şekilde yükselmedi. Artacağına azaldı. Yani, biyokimyasal gebelik denen sonuç oldu.
Ya da, gebelik oldu, gebelik kesesi görüldü. Ama kalp sesleri duyulmadı.
Ya da, kalp sesleri de duyuldu ama sonraki muayenelerde kalp sesleri durduğu izlendi.
Hepsi hemen hemen aynı duygu ve düşüncelere geliyor. Az ya da çok şiddetle... Neden olmadı? Neden? Neden gebelik tutmadı? Ben mi yanlış bir şey yaptım? Doktorum mu bir şeyi atladı? Bir şey gözden mi kaçtı? İhmal mi var?
Uzaaar, gider...
***
Sonra sular durulur. Beyin sakinleşir, duygular yorulur... Kişiden kişiye değişen uzunlukta, az ya da çok, ya da çok daha uzun... Sonunda kabullenme aşamasına geçilir. Gerçek şu: Tüp bebek tedavimiz bitti, bebeğimize ulaşamadık.
Şimdi ne yapmalı?